Perfumy damskie i męskie Balenciaga

Cristobal Balenciaga to hiszpański dom mody założony w 1920 roku przez Cristobal Balenciaga. Już w 1937 roku pierwszy sklep odzieżowy marki został otwarty w Paryżu, co tylko zwiększyło popularność ubrań Balenciaga. Ponadto projektant zajął się produkcją perfum, które stały się poszukiwane nie tylko w Hiszpanii, ale także daleko poza jej granicami. W 1968 r. zaprzestano produkcji kolekcji odzieży, a w produkcji skupiono się na tworzeniu markowych perfum, które stały się jedynym dochodem marki. Perfumy Cristobal Balenciaga cieszą się dziś dużym sukcesem, ponieważ charakteryzuje się prostotą i elegancją, a także niesamowitą dynamiką. Jednak każda pachnąca historia kryje w sobie złożoną kompozycję, która harmonijnie uzupełnia różne style, romantyczne i delikatne obrazy, czasem surowe i zwięzłe. Kiedyś powiedziano, że „kiedy kobieta ubrana w suknię Balenciaga wchodzi do pokoju, nie ma tam żadnej innej kobiety”. Jego ubranie było tak eleganckie, wspaniałe i doskonale wykonane, że tylko on był znany jako „Mistrz".

Dzieciństwo

Cristobal Balenciaga urodził się 1885 roku w Guetarii w Hiszpanii. Jego ojciec był rybakiem, który zmarł młodo. Jego matka była krawcową. Jego zręczność i umiejętność tworzenia ubrań była widoczna już od bardzo wczesnego wieku. W roku 1897 został uczniem krawca w San Sebastian. Kiedy miał 13 lat, poznał piękną Marquesa de Casa Torres, która pozwoliła mu wejść do swojej garderoby i powierzyła mu kopię jednej z jej sukienek.

W 1902 roku Cristobal spędził kilka miesięcy w Bordeaux ucząc się francuskiego, ponieważ uważał, że będzie to niezbędne dla jego kariery. Kiedy miał 19 lat, zaczął pracować dla Calle de Hernani, która tworzyła suknie dla pań.

Pierwszy salon mody

W roku 1919 Cristobal Balenciaga otworzył swój pierwszy salon w San Sebastian, a później drugi i trzeci w Madrycie. Salony były prowadzone przez jego siostrę od 1948 aż do 1968 roku, kiedy zostały zamknięte. W 1935 roku Otworzył swój salon w Barcelonie. Cesarzowa Eugenie, Królowa Matka Maria Cristina i inne królewskie damy, zatrzymały się w San Sebastian, modnym nadmorskim kurorcie, a Balenciaga osobiście udał się do pałacu Miramar, by zaprezentować im swoje suknie.

Rozwój marki

W latach dwudziestych Balenciaga odwiedzał Paryż, kupując kreacje couture do sprzedaży w salonach w Hiszpanii. Kupował w takich salonach jak Worth, Vionnet, Lanvin, Cheuit, Paquin, Molyneux, Lelong, Chanel i Schiaparelli. Po wybuchu hiszpańskiej wojny domowej (1937 rok) Balenciaga przeprowadził się do Paryża i przedstawił swoją pierwszą kolekcję w sierpniu tego roku. Kiedy przybył do Paryża nie był nowicjuszem, ale nie był też zbyt dobrze znany. Wciągu roku jednak jego sukienki były widziane na wszystkich modnych kobietach i styl Balanciagi został okrzyknięty jako nowy trend wiodący w modzie.

W roku 1938 Duchess of Westminster zamówiła różową koszulkę, a amerykańscy kupcy zamówili wiele jego sukni. W ciągu roku jego nazwisko było słyszane i znane wszędzie. Balenciaga zawsze wydawał się być o kilka kroków przed innymi projektantami. Miał to, co VOGUE nazwał „płomieniem proroctwa". On był pierwszym w 1957 roku, aby odsłonić nogę do kolana w jednej z wieczorowych sukni, na długo przed pojawieniem się mini.

W roku 1939, kiedy wybuchła wojna, Balenciaga na krótko zamknął firmę. Po otwarciu kontynuował nowy pomysł na używanie bardzo mało materiału w kreacjach. 1944 w kolekcji Balenciagi znalazły się rękawy kimonowe z gorsetem.

Okres powojenny

1945 Jak tylko wojna się skończyła, paryska moda sięgnęła po nowoczesne wzory, jaskrawe kolory, mnóstwo różnych tkanin i bardzo kobiece sukienki. Balenciaga stworzył wspaniałe kreacje z koronki, aksamitu, cekinowej satyny i wielu nowych czapek. Balenciaga nienawidził prasy modowej i reklamy, a od 1957 roku odmawiał im wejścia do swoich pracowni. Odbywał swoje występy miesiąc po wszystkich innych couturier`ach. Nie znosił idei pracy dla radości żarłocznej prasy, która wymagała nowych pomysłów przy każdej kolekcji. Nie działał w ten sposób. Doskonalił swoje pomysły przy każdej kolekcji, podnosząc ustawicznie jej poziom. Praktykowali u niego Givenchy, Courreges, Ungaro i wielu innych, uważają go do tej pory za swojego mentora.
W 1972 zmarł w wieku 77 lat.